Eigenlijk waren alleen de teamcaptains die meedoen aan de dorpskwis uitgenodigd voor de kerkdienst en de daaropvolgende koffie in een horeca-aangelegenheid want dat was vroeger gewoonte. Omdat in de uitnodiging stond dat de dienst openbaar was – wat overigens ‘normaal’ is – werden de teams nieuwsgierig, want het zou wel eens kunnen dat er punten te verdienen waren? Of dat zo is weet natuurlijk alleen de organisatie van de Dorpskwis. Het zal allemaal duidelijk worden op 6 oktober als de vragen en opdrachten bekend worden. Feit is wel dat er van alles ‘gebeurde’ tijdens de dienst. De pastoor adviseerde bij het begin al meteen dat men ogen en oren goed de kost moest geven zonder dat hij wist wat het op zou leveren. En dat advies was niet aan dovemansoren gericht. Er werd driftig genoteerd in boekjes en op telefoons en menigeen had z’n telefoon in stelling gebracht om het hele gebeuren op te nemen. De teksten van de pastoor, de beelden op de schermen, de dorpskwisviltjes die her en der te zien waren en nog heel veel meer ‘vreemds’ kwam voorbij maar het mooiste van alles was toch de afsluiting van de pastoor. Zijn ‘mupke van ut pasteurke’ mocht natuurlijk niet ontbreken. Hij was prachtig! Na de dienst bleven velen nog in de kerk hangen om e.e.a. te bekijken en te noteren waarna alleen de teamcaptains bij de Ontmoeting uitgenodigd werden voor de kop koffie met ‘iets erbij’. Hier kregen de captains o.a. uitleg over de spelregels en werden nog wat tips gegeven. Ook kreeg ieder ‘taem’ een enveloppe met inhoud uitgereikt. De inhoud bleek uit een floppy te bestaan. Wat er op de floppy staat zullen de team uit moeten vinden… maar waar stop je in deze tijd zo’n ding in?